It's time

Άλλο ένα εξάμηνο πέρασε και αυτό μπορεί να σημαίνει μόνο ένα πράγμα στον Ακαδημιακό χρόνο: έφτασε η  ώρα της εξεταστικής. Οι φοιτητές σταματούν τους ξέγνοιαστους καφέδες, τα ξενύχτια και την ξεκούραση. Τουλάχιστον αυτό θα έπρεπε να γίνεται. Αλλά ας είμαστε ειλικρινής εδώ. Ποιός τα κάνει αυτά; Είναι η περίοδος που όλοι έχουμε επίγνωση των αρμοδιοτήτων μας, αλλά όλοι δυσκολευόμαστε να τις φέρουμε εις πέρας. Μετά από ένα εξάμηνο πλήρης αδράνειας, ο οργανισμός αντιδρά στις αλλαγές. Θες να διαβάσεις και δε μπορείς. Μετράς τις ώρες, τα λεπτά, τα δευτερόλεπτα τα οποία περνούν τόσο γρήγορα και εσύ δεν έχεις διαβάσει ούτε το τίτλο του βιβλίου. Και πριν το καταλάβεις έχει περάσει η μέρα τελείως χαμένη. Εκεί είναι που σε πιάνουν οι τύψεις. Νιώθεις κακός φοιτητής, αποτυχημένος. Ελπίζεις στο αύριο. Όμως, το αύριο έρχεται και ξεκινάς πάλι τις ίδιες διαδικασίες. Αφού πλησιάσει η μέρα της εξέτασης πανικοβάλλεσαι, αγχώνεσαι και τρέμεις. Η αλήθεια είναι πως όσο καλά και να διαβάσεις, πάντα θα νιώθεις ανεπαρκής. Υπάρχουν τόσες επιρροές που δέχεσαι που σε κάνουν να αποσπάσαι από το διάβασμα (τηλεόραση, κινητό, μουσική, υπολογιστής). Θα μου πεις, είναι τόσο εύκολο να κλείσεις την τηλεόραση, το κινητό, τη μουσική και τον υπολογιστή. Αλλά ποιός έχει το κουράγιο να το κάνει; Υπάρχουν βέβαια και οι στιγμές, που καταφέρνεις και πιάνεις στα χέρια σου το βιβλίο και το ανοίγεις και το διαβάζεις. Κουράζεσαι εύκολα, κάνεις πολλά διαλείμματα. Διαβάζεις 30 σελίδες και νιώθεις την ικανοποίηση του αιώνα! Λες, φτάνει για σήμερα, πολύ διάβασα, αύριο πάλι. Το μεγαλύτερο λάθος που μπορείς να κάνεις εκείνες τις μέρες, είναι να μιλάς με συμφοιτητές σου και να τους ρωτάς πως τα πάνε με το διάβασμα. Εάν μάθεις πως είναι έστω και μια σελίδα παρακάτω από σένα, τρελαίνεσαι. Η μεγαλύτερη ικανοποίηση έρχεται το δευτερόλεπτο που βγαίνεις από την αίθουσα έχοντας δώσει το τελευταίο μάθημα. Μετά από αυτό ξεκινάει ένας άλλος αγώνας, των βαθμών. Αλλά αυτή είναι μια άλλη ιστορία, που θα την πούμε κάποια άλλη στιγμή. 

Until next time...

XXX