Επειδή λοιπόν, διάφοροι διαμαρτυρήθηκαν για τις αναρτήσεις του Sofika's Thoughts ήρθα να εξηγηθώ. Πολλά συμβαίνουν καθημερινά και είτε δεν βρίσκω χρόνο, είτε ασχολούμαι με κάτι άλλο και περνάει η μέρα γρήγορα. Όμως και τις μέρες που βρίσκω χρόνο να κάτσω στο laptop να γράψω, δεν μου βγαίνει λέξη. Ενώ νιώθω ότι έχω να πω πολλά, δε βρίσκω το τρόπο. Πραγματικά. Είχα πει και σε ένα άλλο post, πως είναι κάποια πράγματα που θέλω τόσο πολύ να μιλήσω για αυτά, αλλά που δεν λέγονται στο blog. Επίσης, ένας άλλος πολύ σημαντικός λόγος που δεν είχα καμιά ανάρτηση αυτές τις μέρες είναι το γεγονός ότι είχα ένα πρόβλημα με το laptop μου, το οποίο ευτυχώς διορθώθηκε. Ας πούμε όσα περισσότερα λοιπόν, τώρα που μπορούμε. Πολλά έχουν αλλάξει και πολλά περισσότερα έχουν μείνει ίδια. Αρχικά ας πούμε πως είμαι σε ετοιμασίες ενός ταξιδιού αυτές τις μέρες, και όσο περνάνε οι εβδομάδες πλησιάζει ολοένα πιο πολύ ο καιρός της αναχώρησής μου. Ένα ταξίδι που εύκολα χαρακτηρίζεται "ταξίδι ονείρου", γιατί περιλαμβάνει όλα εκείνα που αγαπάω. Αν και σε μια άλλη περίπτωση θα πετούσα στα σύννεφα, αυτή τη φορά νιώθω κάπως περίεργα. Θέλω τόσο πολύ να έρθει ο καιρός να φύγω, αλλά ξέρω πως θα φύγουν σαν αέρας οι μέρες του ταξιδιού και αυτό με τρελαίνει. Ας μη μιλήσω για το γεγονός ότι η μία αναποδιά έρχεται μετά την άλλη. Μας έχουν ματιάξει δεν εξηγείται αλλιώς. Άλλωστε, γιατί να πάνε όλα καλά, ενώ μπορούν να πάνε όλα στραβά. Κάθε μέρα βγαίνει και από κάτι. Τέλος πάντων, το ηθικό μας δε το χάνουμε όμως. Όλα θα πάνε καλά (κάποια στιγμή). Σε γενικές γραμμές η ζωή είναι ήρεμη έως και εκνευριστικά ήρεμη, καθώς δε βγαίνω από το σπίτι σχεδόν καθόλου μήπως και ξοδέψω κανένα ευρώ και δε μου μείνει κάτι για τα ψώνια του ταξιδιού. Και trust me είναι πολλά. Άρα η φάση είναι σπίτι, κουβέρτα, επεισόδια και τσάι. Θυσίες! Τελικά είναι πολύ ωραίο να γράφω ξανά στο blog. Θα συνεχίσω.
Υ.Σ :για σένα Τσίλη...
*****
Due to the fact that, some of you complained about the few posts on Sofika's Thoughts, I'm here to explain myself. Many things were happening daily and either I couldn't find time, or I was working on something else and the days passed quickly. But on the days when I could find time to sit on my laptop and write, I couldn't find any words. While I feel that I have so many things to say, I can't find the way. Really. I said in another post before, that I have so much to talk about, but they can not be told on the blog. Also, another very important reason that I didn't write any post these days, is the fact that I had a problem with my laptop, which fortunately was corrected. Let's say as much as we can, now that we have the possibility. Many things has changed and many more have stayed the same. First of all, let's say that I am in preparations of a journey these days, and as the weeks pass the day of my departure is really close. A trip that easily can be told as a "dream come true" because it includes all the things I love. Although in another case I would be flying in the sky, this time I feel a little strange. I want so much to leave, but I know it will pass like the wind and it drives me crazy. Let's not talk about the fact that a bad thing comes after another. We have been cursed I have no other way to explain it. Every day we have to deal with something. Anyway, we won't give up. Everything will be fine (at some point). Generally, life is quite, really quite. I am not leaving the house from the fear I spend any euro and not have some for shopping on the trip. And trust me I have a lot to shop there. So the mood is homesick, blanket, episodes and tea. Sacrifices! It is very nice to write again on the blog. I'll continue.
Until next time...
XXX
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου