Τετάρτη 15 Οκτωβρίου 2014

GUESS WHO'S BACK


Δεν ξέρω πως να αρχίσω αυτό το άρθρο και πως να το ονομάσω. Ξέρω ότι έχουν περάσει δύο μήνες από το τελευταίο post που έκανα, και αυτό είναι απαίσιο. Αλλά πιο απαίσιο είναι, πως τώρα κάθομαι ξανά μπροστά στην οθόνη του υπολογιστή μου, μετά από δυο μήνες.  Ο λόγος; Όλο αυτό το διάστημα της απουσίας μου, ήμουν μια "εργαζόμενη γυναίκα". Και ακόμα είμαι, απλά έχουν αλλάξει κάποια πράγματα. Οπότε ναι, δούλευα πέντε μέρες την εβδομάδα και τις υπόλοιπες που είχα χρόνο, προτιμούσα να τις περνάω στο κρεβάτι μου. Ήταν μια τεράστια αλλαγή ρουτίνας για μένα όλη αυτή η εμπειρία, αλλά αυτά θα τα πούμε σε ένα άλλο άρθρο. Αυτό το άρθρο είναι για να δικαιολογήσω την εξαφάνισή μου. Στερήθηκα πολλά αυτούς τους μήνες λόγω της δουλειάς, όπως για παράδειγμα ένας καφές στο κέντρο με τις φίλες μου. Απομακρύνθηκα από πολλούς, όχι επειδή το ήθελα, αλλά επειδή τις λίγες ώρες που είχα κενές, ήθελα να προσπαθώ να ξεκουράζομαι. Και τώρα ξέρω ότι τα παρουσιάζω πολύ τραγικά όλα, και πως κάποιοι θα λέτε πως δεν είμαι η πρώτη ούτε η τελευταία που έπιασε δουλειά, αλλά για μένα έτσι ήταν. Το θετικό της υπόθεσης είναι ότι από εδώ και πέρα θα δουλεύω λιγότερες μέρες από ότι δούλευα και ελπίζω πως θα έχω περισσότερο χρόνο για το blog και για όλους. 

*****

I don't know how to start this article and how to call it. I know it's been two months since the last post I made, and this is awful. But more horrible is that this is the first time I sit  in front of my computer screen, after two months. The reason? Throughout this period of my absence, I was a "working woman" . And I still am,it  just some things changed. So yeah, I worked five days a week and the rest that I had time, I prefer to spend them in my bed. It was a huge change for me this whole experience, but I will explain it in another article.This article is about my disappearance. I didn't do a lot of things these months because of work, such as a coffee in the city with my friends. I took distance from many people, not because I wanted to, but because the few hours I had free, I was trying to get some rest. And now I know that I am presenting all very tragically, and that some will say that I'm not the first nor the last who got a job, but for me it was like this. The positive thing is that from here on I will work fewer days than I was working and I hope I will have more time for the blog and for others.
Until next time...
XXX

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου