Μην κλαις στον τάφο μου μπροστά.
Δεν είμαι εκεί, ούτε του ύπνου με σκεπάζουν τα φτερά.
Είμαι οι χιλιάδες άνεμοι που φυσούν
και του χιονιού οι νιφάδες που αστραποβολούν.
Είμαι ο ήλιος που ωριμάζει τους καρπούς,
είμαι η ήρεμη βροχή στους φθινοπωρινούς αγρούς.
Όταν ξυπνάς στην πρωινή τη σιγαλιά,
είμαι το πέταγμα που κάνουν τα πουλιά
όταν χορεύουν κυκλικά και τα κοιτά ο ουρανός.
Είμαι της νύχτας το άστρινο το φως.
Γι'αυτό μη κλαις στο τάφο μου εμπρός.
Δεν είμαι εκεί, ούτε είμαι νεκρός.
Until next time...
XXX
